De schoonheid van vroeger

Sinds twee jaar ben ik een trotse voorzitter van OOR&OOG, nadat ik daarvoor ruim tien jaar penningmeester was geweest. Voorzitter zijn bevalt me nog immer goed. Ik kan – samen met de vrijwilligers, maar ook met u – sturing geven aan de ledengroep voor mensen met beperkingen in horen en zien. Ik ben geïnspireerd geraakt door die jarenlange activiteiten voor mensen met doofblindheid en daarom schrijf ik hieronder een aantal stukjes op. Door: Werner Bloemers

Vroeger kon het nog

De deelgenotendagen en vergaderingen bij De Boogh in Utrecht, dat nu De Paraplu heet. Het was toen voor Participatiegroep Doofblinden (PgDB) en later OOR&OOG een mooie locatie om de deelgenotendagen en vergaderingen op een zinvolle en prettige manier om te krijgen. En eigenlijk moeten we er weer eens heengaan, gewoon om de sfeer van toen nog eens op te snuiven. Houdt u dan wel goed uw portemonnee in de gaten! Het gebeurde weleens dat dit belangrijke attribuut werd ontvreemd tijdens een deelgenotendag.

Vroeger waren ze er nog

De vergaderingen op zaterdagen. Het bestuur van pgDB had ooit een rouleringssysteem opgesteld, dat wij de ene keer op een vrijdag, dan op een zaterdag moesten vergaderen. We hadden immers een sleutel om bij de Oogvereniging binnen te komen. Met als gevolg een kille ontvangst en een lege ruimte. Toen het op zaterdag vergaderen later niet meer kon bij de Oogvereniging, gingen we maar elders in de stad op zoek naar een plekje. Dat was dan wel wat feestelijker. Toen de vrijdag ook wegviel door het gebrek aan personeel op die dag, hebben we het een en ander moeten omschakelen. Niet lang daarna brak corona uit. Momenteel vergadert het kernteam vooral op donderdagen.

Vroeger deed ik het gewoon

Eerst een heel lange deelgenotendag in Gouda. Tja, je moest het bestuur en later het kernteam en masse vertegenwoordigen, ook al was ik maar de penningmeester. Het was zeer mooi weer. Zo mooi zelfs, dat een van onze vrijwilligers op die dag blootsvoets over straat liep. We kregen een mooie rondleiding door Gouda en hoe ze daar kaas maken. Maar in de avond ging ik weer naar een muziekfestival in Ospel, na een lange vertraging in Utrecht. Hoe kon je zoiets doen na zo’n lange dag? Geen idee, maar dat soort dingen probeer ik niet meer uit. Je kunt je energie beter op één aspect richten. Wat daarna volgt, is altijd minder te snappen.

Vroeger had je het nog niet

Teams. Dit medium is, net als Zoom en Messenger, een handige applicatie om met mensen in contact te staan en dit te blijven. Vooral in de corona-tijd is hier veel gebruik van gemaakt, ook door de kernteamleden van OOR&OOG. In 2015 zijn we hier overigens al via Facetime  mee in aanraking gekomen. Bestuurslid Harrie Overdijk kon hierdoor, zelfs kort voor zijn dood, nog deelnemen aan de bestuursvergaderingen. Hij gaf ook toen op die eigen prachtige wijze zijn mening over zaken die toen speelden. Die dan alom werden gerespecteerd. Tegenwoordig vind ik teams gewoon verschrikkelijk. De applicatie werkt bij mij niet goed of ik wil ronduit niet dat het goed werkt. Geef mij maar liever het real life vergaderen.

Vroeger was er meer drukte

Vroeger was het ook druk voor de bestuursleden. We zaten dan achter de pc hele puzzels op te lossen. Er werd hard gewerkt om bepaalde activiteiten uit te kunnen voeren, bepaalde beslissingen moesten worden genomen. Het leek soms net alsof wij dan op een kantoorafdeling zaten, alles volstromend met de nodige humor. Het was zo verschrikkelijk druk met digitale gesprekken, dat we eraan verslaafd raakten. Tegenwoordig gaat alles een stuk rustiger. Stiekem ben ik ook wel eens blij als het weer de drukke kant op gaat. Goed voor het moreel.

Er zijn  verschrikkelijk veel dingen gedaan vanuit OOR&OOG door zoveel waardevolle mensen. Symposia, congressen, deelgenotendagen, webinars en noem maar op. Dit is allemaal aan jullie te danken. Dank jullie wel!

Werner Bloemers, maart 2024