Deelgenotendagen door de jaren heen

Tekst: José de Jong

En toen was het zover: een afscheidswoordje van voorzitter Werner voor mij tijdens de contactdag in december. Na heel wat jaartjes meegedraaid te hebben stop ik als vrijwilliger van het deelgenotenteam. Ik vond het namelijk tijd om het stokje over te dragen. Ik vond het vreselijk dat ik naar voren gehaald werd hiervoor, maar het was toch wel leuk om het zo af te sluiten. Zo kon ik ook de aanwezigen laten weten dat er een heel goed nieuw team is, waar ik het volste vertrouwen in heb.

Eenmaal thuis, beginnen de mijmeringen. Want ja, hoe lang zat ik eigenlijk al in het team. Ik duik de archieven in. Het allereerste begin was in 2011. Het toenmalig bestuur van destijds DoofBlindenNetwerk vroeg of Helma (mede-vrijwilliger van het team) en ik iets konden organiseren voor het middagprogramma van de jaarlijkse vrijwilligersdag. Zo hebben we destijds Jofke van Loon uit Tilburg bereid gevonden om een schilderworkshop op gevoel te komen geven in De Paraplu in Utrecht. Andere keren organiseerden we een zintuigenbeleving en wat ook erg leuk was, Djembe. Of een quiz.

Een jaar later kwam de eerste poging om een gezamenlijke dag te organiseren voor zowel DoofBlindenNetwerk als het VAG en Ushersyndroom. Drie verschillende groepen, ieder met zijn eigen bestuur. Op een ongedwongen manier contact met elkaar hebben was het doel. Zo was de eerste dag een NS wandeling Hollandse Rading. Verzamelplaats was in café Dudok. Marten Westra (van het VAG) was onze gids. Eigen lunch mee en zo picknick op de hei onderweg. Heel eenvoudig, en elkaar aftasten zo.

Wij als team probeerden daarna steeds meer uit. Niet alleen wandelingen, (Nunspeet, Noordwijk, Nijverdal en Drentsche Aa-met de soep verzorgd door het gezin Westra- bij de hunebedden) maar ook bezoekjes naar steden en musea.

Ik denk aan Amsterdam in het SWDA gebouw met vingerspellen, Eindhoven met het DAF museum, Gouda met zijn kaas en stroopwafels en Alkmaar met het biermuseum en onder de lage bruggetjes varen. Of  Utrecht met het speelklokmuseum en Den Bosch met zijn st Jan en eindigend met een Bossche Bol J. En naar het dorp Ospel waar we naar Piet de turfsteker geluisterd hebben in de Pelen.

Ook werd er geoefend met vingerspellen, Lorm, een quiz met spreekwoorden in gebaren uitbeelden. Dit soort activiteiten werden meestal tijdens de decembercontactdagen georganiseerd. Net als een geuren- en klankschalenworkshop. Of yoga, heel rustgevend. Altijd zoeken en denken naar een leuk programma voor onze leden. De opkomst was niet altijd groot, soms vroegen we ons af waar we het voor deden. Of was het puzzelen om rond te komen met de kosten. Maar veel vaker was het druk en altijd iedereen enthousiast!

Het deelgenotenteam varieerde in de loop van de jaren van samenstelling, maar ik heb er samen met Helma wel al die tijd in gezeten. Wat ik eigenlijk het leukste vond als we een idee hadden voor een contactdag, waren de reisjes naar de betreffende locaties, waarbij we op onderzoek gingen. Zoals: Is alles goed met OV te bereiken, waar vangen we iedereen op, waar kunnen we koffie drinken en/of lunchen. Is de verlichting en akoestiek daar goed en houden de eventuele gidsen rekening met onze doelgroep, is er een uitlaatplek voor de honden… Alles werd vooraf bekeken, besproken en doorgenomen. Elke keer was er een regio van het land aan de beurt, dus we hebben er heel wat treinreisjes opzitten zo. De voorpret was bijna leuker dan de dag zelf, die toch (wat mij betreft) een beetje stress gaf.

Verder was daar natuurlijk het regelwerk op de achtergrond. Uitnodigingen versturen, aanmeldingen bijhouden, vrijwilligers regelen, tolken en/of beamers.

En na zoveel jaren merkte ik dat ik (net als Helma) een beetje klaar was met het bedenken en regelen. Voor de  coronajaren had ik Elvera van Stichting Oren en Ogen tekort eens als mijn buddy gevraagd voor bij een contactdag naar het Zuiderzeemuseum. Ze vond het razend interessant. Zo interessant dat ze ons hielp bij het organiseren van de eerste contactdag na corona. Varen vanuit Delft naar een beeldenkas, wat een superdag was dat.

Ook Laura en Bert waren hierbij en zij wilden (weer) in het deelgenotenteam meewerken.

En zo ontstonden er nieuwe frisse ideeën. Nadat Helma eerder gestopt was, heb ik nog een jaar op de achtergrond meegedacht en geluisterd. Maar deze drie hebben zich inmiddels alweer bewezen, na een mooie dag op de Broekerveiling en decembercontactdagen in Amersfoort. Ik kan me lekker terug trekken en ga genieten van de komende nieuwe mooie originele contactdagen.

En ik hoop u ook!