Door: Marijke Osinga
“Therapietrouw; dat is heel belangrijk. De oogarts heeft dat tegen mij gezegd. Ik druppel mijn ogen dan ook elke dag. Elke dag! De oogarts zegt dat hij dat kan zien. Tot mijn dood zal ik moeten blijven druppelen. Mensen hebben wel eens tegen mij gezegd dat ik levenslang heb gekregen. En dat terwijl ik niet eens een misdaad heb begaan”, zegt Henny Verberk - Verhagen tegen mij.
Een schim voor de auto
Ik zit tegenover haar onder een luifel in de tuin in Meijel, een landelijk dorpje in de Groote Peel in Limburg. Geen verkeerslawaai te horen. Het is of ik in een vakantieoord beland ben. Openbaar vervoer is hier zeer beperkt aanwezig. Gelukkig kan Henny genoeg zien om auto te rijden.
“Ik zie nog 85%. Aan mij zie je helemaal niks. Ik mankeer op dit moment dus eigenlijk geen ene moer. Nou ja, als ik fiets, heb ik soms het idee dat het wegdek niet egaal is, terwijl dat wel zo is. Dan stap ik van mijn fiets af en loop ik verder. Met autorijden denk ik de laatste tijd wel eens dat er een schim voor mijn auto oversteekt. Dat heeft te maken met de glasvochttroebelingen in mijn ogen. Dit wordt ook wel mouches volantes of floaters genoemd. Volgens de oogarts zijn deze verschijnselen zo onschuldig dat behandeling hiervan niet nodig is.
Ook heb ik wel last van staar, maar dit is te zijner tijd te verhelpen. Ik struikel en val gemakkelijk. Ik dacht altijd dat dit veroorzaakt werd door mijn zwakke enkelbanden. Maar het kan evengoed door een beperkt gezichtsveld komen. Ik zal de oogarts ernaar vragen als ik in september weer naar hem toe moet.
“Ik mocht bij de oogarts blijven”
Ik praat niet over dit soort dingen als ik ergens solliciteer, want eigenlijk zijn mijn problemen nog niet zo groot. Ook is er in de afgelopen jaren weinig veranderd aan mijn restvisus.”
De diagnose glaucoom en alle onderzoeken die daaraan voorafgingen, hebben desalniettemin het leven van Henny veranderd. Pijn aan haar oogkassen deed Henny naar een opticien gaan. Die mat haar oogdruk en constateerde dat deze fluctueerde tussen de 35 en de 36 mmHG. Hij adviseerde haar op verschillende tijdstippen terug te komen, zodat hij kon nagaan of haar oogdruk structureel te hoog was. Toen dat het geval bleek, is Henny doorverwezen naar een oogarts.
”De opticien waarschuwde mij dat de meeste mensen toch weer bij hem terug komen. Maar dat gold niet voor mij. Ik mocht bij de oogarts blijven.”
Wegwijs
De eenheid waarin de oogdruk wordt uitgedrukt, is mmHg. Letterlijk betekent dat millimeter kwik. 95% van de bevolking heeft een oogdruk tussen de 11 en 21. In het algemeen wordt zo`n oogdruk als normaal gezien. Dat hoeft echter niet altijd zo te zijn. Een oogdruk van 14 bij de een kan soms als te hoog worden gezien terwijl een oogdruk van 34 bij iemand anders daarentegen als normaal kan worden aangemerkt. De opticien had in het geval van Henny blijkbaar voldoende reden om de oogdruk te hoog te vinden. De oogarts bevestigde dit.
“Nadat in 2010 glaucoom bij mij vastgesteld is, ben ik op het internet gaan zoeken wat dit inhield. De oogarts had die uitleg nagelaten.” Henny klinkt niet blij als ze me dit vertelt.
Ze hervat: “Vrijwel direct kwam ik bij de Oogvereniging Glaucoom uit, die mij echt wegwijs heeft gemaakt. Ik heb meerdere themabijeenkomsten bezocht, waar ik veel kennis heb opgedaan. Hele lieve mensen kwam ik er tegen die blind of slechtziend zijn. Velen van hen zijn vrienden en kennissen van mij geworden. Ik ontdekte bovendien dat mijn competenties lagen in het helpen van mijn medemens. Wie goed doet, goed ontmoet! Ik ging vrijwilligerswerk doen, dat te maken had met mensen met een visuele beperking. Ik ging als ervaringsdeskundige tijdens een voorlichtingsbijeenkomst vertellen over wat het betekent om een oogaandoening als glaucoom te krijgen, welke oogonderzoeken je kunt krijgen en welke problemen je kunt ondervinden bij en tijdens het druppelen van je ogen.
Participatie
Ook heb ik een opleiding tot ouderenadviseur gedaan en help ik nu ouderen bij het invullen van hun belastingformulier en het aanvragen van zorgvoorzieningen. Veel mensen uit deze doelgroep hebben een visuele beperking. Je moet je kunnen inleven in wat hen overkomt. Dat kan ik aardig goed.
Ik doe aan belangenbehartiging en houd mij bezig met participatie. In ons dorp en binnen de gemeente Peel en Maas ben ik de contactpersoon en begeleider van het oogcafé. Dit oogcafé valt trouwens niet onder de Oogvereniging , maar onder de voormalige Dorpsdagvoorziening 'Dorpsontmoeting hoes van Bree' in Maasbree.
Met de secretaresse en de optometrist van een ziekenhuis in de buurt onderhoud ik een goed contact. Ik heb hen laten weten dat informatiematerialen en folders over diverse oogaandoeningen door de polikliniek Oogheelkunde kosteloos besteld kunnen worden bij de Oogvereniging.
“Glaucoom heeft mij heel veel gebracht”
Ten slotte zet ik mij in voor de blindenbedevaart naar Sweikhuizen. Ik neem mensen mee in mijn auto, parkeer vlak bij de kerk en begeleid de mensen die met een rollator komen en neem de anderen onder de arm om hen veilig bij de kerk af te leveren. We wonen dan met zijn allen een dienst bij en krijgen naderhand een maaltijd aangeboden. Het mooie is dat het allemaal gratis is.”
Henny schenkt mij thee in en attendeert me op de schaaltjes met kersen en druiven op tafel. Ze vervolgt: “Glaucoom heeft mij heel veel gebracht. Wel zou Ik mijn vrijwilligerswerk graag omzetten in betaald werk op het gebied van mensen met een visuele beperking. Als ik dit voor elkaar krijg, heeft Glaucoom mij echt meer gebracht dan het mij gekost heeft.”
Over Marijke Osinga
Marijke Osinga is jurist. Daarnaast schrijft ze verhalen en houdt ze interviews. Dit laatste doet ze omdat ze graag iets wil doen aan de beeldvorming van mensen met een beperking. Zelf is ze slechtziend en linkszijdig spastisch. Ze heeft een zoon van 16 met wie ze samen in een appartement woont. Bij de Oogvereniging maakt ze deel uit van de ledenraad.
