Met mijn eerste geleidehond ging het heel goed: in vijf maanden waren we echte maatjes geworden. Toen het met mij minder goed ging, moest ik naar de fysiotherapeut. Voorbeeldig liep Sari met mij bij de fysio naar binnen. De behandeltafel moest omlaag om het mij makkelijker te maken. De fysio gaf kort nog wat uitleg over mijn behandeling. Toen we ons omdraaiden barstten we uit in een schaterlach: Sari lag uitgestrekt bovenop de behandeltafel alsof ze voor controle bij de dierenarts was. Ze dacht natuurlijk: Yes, ik krijg zo weer wat lekkers, want dat kreeg ik pasgelden ook toen ik op zo'n tafel moest liggen!
Deel je ervaring in een miniblog!
Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.
Doe je ook mee? Mail je miniblog naar
communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.
