In mijn ooghoek zie ik een busachtig voertuig aankomen dat niet lijkt te stoppen. Voor de zekerheid steek ik mijn hand op. Het blijkt inderdaad mijn bus te zijn. Ik stap in, waarna de chauffeur me geërgerd toeroept: ‘Volgende keer eerder je hand opsteken!’ Ik zeg: ‘Ik ben slechtziend, daarom heb ik deze stok bij me, zodat chauffeurs daar rekening mee kunnen houden en stoppen.’ De chauffeur wil het niet begrijpen en zegt: ‘Dat zal allemaal wel, maar je mankeert toch niks aan je handjes!’ Tja…
Deel uw ervaring in een miniblog!
Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.
Doet u ook mee? Mail uw miniblog naar
communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.
