Waarop ik zei: ‘Dat kan ik niet zien dokter, ik ben slechtziend.’ ‘O ja, da’s waar ook’, mompelde hij. 15 seconden later zei hij weer: ‘Kijk eens, hier zit een grote verstopping.’ Waarop ik heel langzaam, met een zware stem, nog eens verduidelijkte dat ik SLECHTZIEND ben. Hij keek mij (naar inschatting) verschrikt aan, waarna wij samen de slappe lach kregen. Dit sloeg over op de andere collega’s die in de buurt stonden. Zo zie je maar, dokters zijn ook maar mensen!
Veel lezers herkennen zich in de situaties van anderen. Daarom hebben we de miniblog in het leven geroepen: een kort persoonlijk verhaal van maximaal 120 woorden waarin een grappige, ontroerende of verrassende situatie rondom het leven met minder zicht wordt beschreven.
Doet u ook mee? Mail uw miniblog naar communicatie@oogvereniging.nl. Dit mag anoniem, maar hoeft niet. De redactie behoudt het recht om verhalen in te korten of niet te plaatsen.